داروهایی برای درمان آدنوم پروستات

داروهای درمان آدنوم پروستات به تسکین علائم دستگاه ادراری تحتانی کمک می کند. بر اساس توصیه های انجمن اروپایی اورولوژی، در صورتی که بیماران دارای علائم نسبتاً شدید بیماری باشند، از داروهایی برای درمان آدنوم پروستات استفاده می شود.

در حال حاضر دو گروه از داروها بیشترین استفاده را دارند: آلفا بلوکرها و مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز. داروهایی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند مهارکننده های فسفودی استراز و داروهای آنتی کولینرژیک و غیره هستند.

مسدود کننده های آلفا

آلفا بلوکرها فیبرهای عضلانی صاف را که پروستات و گردن مثانه را تشکیل می دهند شل می کنند و در نتیجه فشار بر دیواره های مجرای ادرار کاهش می یابد و مجرای آن گسترش می یابد. این باعث می شود که ادرار راحت تر از مثانه خارج شود. مسدود کننده های آلفا به بیمارانی که علائم متوسط تا شدید BPH دارند داده می شود. شایان ذکر است که آلفا بلوکرها علائم دستگاه ادراری تحتانی را تسکین می دهند، اما آنهارشد بیشتر پروستات را کند یا متوقف نکنید.

اکثر مردان تسکین علائم دستگاه ادراری تحتانی را گزارش می کنند که با کاهش شاخص علائم پروستات I-PSS منعکس می شود.مقیاس بین المللیارزیابی علائم پروستات) توسط 4-6 واحد.

اثر مصرف آلفا بلوکرها پس از 2-3 هفته ایجاد می شود.

در بدن انسان، چندین نوع (آلفا-1 و آلفا-2) و انواع فرعی (آلفا-1a، آلفا-1b، آلفا-1d و غیره) از گیرنده های آلفا آدرنرژیک متمایز می شود که نه تنها در عضله قرار دارند. سلول های پروستات، بلکه در سایر ساختارهای بدن، به عنوان مثال، در قلب، رگ های خونی، ریه ها. قبلاً از آلفا بلوکرها برای درمان BPH استفاده می شد که بر روی انواع گیرنده ها، گیرنده های آلفا-1 و آلفا-2-آدرنرژیک اثر می گذارد. در این راستا، ایجاد عوارض اغلب در مردان ذکر شد. دانشمندان دریافته اند که گیرنده های آلفا-1a-آدرنرژیک در پروستات قرار دارند. پس از توسعه داروهایی که به طور انتخابی گیرنده های آلفا-1-آدرنرژیک را مسدود می کنند (مسدود کننده های آلفا انتخابی)، می توان تعداد عوارض جانبی مرتبط با استفاده از داروهای غیرانتخابی (حمله آنژین، آریتمی و غیره) را کاهش داد.

مسدود کننده های آلفا-1 کوتاه اثر

پرازوسین اولین مسدودکننده انتخابی آلفا-1 بود که برای درمان BPH تأیید شد. معایب پرازوسین و همچنین سایر داروهای کوتاه اثر، نیاز به دوزهای متعدد در طول روز و افت فشار خون شریانی شدید بود.

مسدود کننده های آلفا-1 انتخابی طولانی اثر

انجمن اورولوژی اروپا استفاده از آلفا بلوکرهای طولانی اثر زیر را توصیه می کند: تامسولوسین، آلفوزوسین، ترازوسین و دوکسازوسین. این داروها تقریباً اثربخشی و دامنه عوارض جانبی یکسانی دارند. این داروها برای درمان آدنوم پروستات نیاز به یک دوز واحد در طول روز دارند.

شایع ترین عوارض جانبی مرتبط با مصرف آلفا بلاکرها عبارتند از: سردرد، سرگیجه، ضعف، کاهش فشار که هنگام حرکت از حالت افقی به عمودی رخ می دهد (معمولاً فقط در ابتدای درمان مشاهده می شود - اثر اولین دوز). خواب آلودگی، احتقان بینی و انزال رتروگراد. اگرچه آلفا بلوکرها باعث اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی نمی شوند، اما این عوارض در برخی موارد مصرف این داروها گزارش شده است. اما چنین عارضه ای مانند انزال رتروگراد، زمانی که اسپرم در حین انزال به داخل مثانه حرکت می کند، و نه به آلت تناسلی، شایع تر است. با این حال، بی ضرر است.

ویژگی مرتبط با مصرف آلفا بلاکرها

اگر از داروهای اختلال نعوظ مانند ویاگرا استفاده می کنید، باید توجه داشته باشید که ترکیب آنها با آلفا بلوکرها می تواند منجر به کاهش قابل توجه فشار خون تا فروپاشی و از دست دادن هوشیاری شود. به یاد داشته باشید که می توانید یک قرص ویاگرا را زودتر از چهار ساعت پس از مصرف یک مسدود کننده آلفا مصرف کنید.

مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز

مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز گروه دوم داروهایی هستند که برای درمان BPH استفاده می شوند و به تسکین علائم علائم ادراری تحتانی کمک می کنند. دو دارو از این گروه برای درمان آدنوم پروستات استفاده می شود: فیناستراید و دوتاستراید. این داروها آنزیم 5 آلفا ردوکتاز را که تستوسترون را به دی هیدروتستوسترون تبدیل می کند که نقش مهمی در ایجاد آدنوم پروستات دارد، مسدود می کند. نتیجه کاهش سرعت رشد غده پروستات و کاهش اندازه آن است که به نوبه خود منجر به تسکین علائم دستگاه ادراری تحتانی می شود. فیناستراید تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون را تا 70% و دوتاستراید را تا 95% مسدود می کند. با این حال، فیناستراید و دوتاستراید از نظر بالینی در درمان آدنوم پروستات موثر نیستند.

بیشترین تأثیر از درمان آدنوم پروستات با مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز در مردانی است که غده پروستات آنها قبل از درمان به طور قابل توجهی بزرگ شده بود (بیش از 30 سی سی). مردانی که از مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز استفاده می کنند، کاهش 3 نقطه ای در شاخص علائم پروستات I-PSS گزارش می دهند. بیماران با پروستات کوچک قبل از درمان (کمتر از 30 سی سی) بهبود قابل توجهی در شاخص علائم پروستات I-PSS نشان نمی دهند.

اثر درمان با مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز پس از 12-6 ماه از شروع مصرف داروها ایجاد می شود. همانطور که می دانیم، اندازه پروستات همیشه با شدت علائم آدنوم پروستات مرتبط نیست، بنابراین درمان با فیناستراید یا دوتاستراید همیشه نتایج مورد انتظار را به همراه ندارد. 30 تا 50 درصد بیماران از درمان با مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز اثر بالینی پیدا می کنند.

شایع ترین عوارض جانبی مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز کاهش میل جنسی (6. 4%)، ناتوانی جنسی (8. 1%)، اختلال انزال (3. 7%)، مشکلات نعوظ، بثورات در کمتر از یک درصد موارد، افزایش اندازه و فشردگی است. غدد پستانی

ویژگی مرتبط با مصرف مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز

مصرف فیناستراید باعث تغییر غلظت آنتی ژن اختصاصی پروستات در خون به سمت کاهش آن می شود. در بیمارانی که مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز مصرف می کنند، غلظت آنتی ژن اختصاصی پروستات ممکن است 50٪ کاهش یابد. آنتی ژن اختصاصی پروستات یک نشانگر غیر اختصاصی سرطان پروستات است. افزایش سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات در خون ممکن است اولین علامتی باشد که به شما امکان می دهد در مراحل اولیه به یک تومور مشکوک شوید و اقداماتی را برای تشخیص و درمان بیشتر انجام دهید. دست کم گرفتن سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات در خون می تواند منجر به نتایج منفی کاذب تست های غربالگری سرطان پروستات شود.

برای به دست آوردن یک نتیجه واقعی از تجزیه و تحلیل آنتی ژن اختصاصی پروستات در خون بیمار مصرف کننده فیناستراید یا دوتاستراید، پزشک رقم حاصل را در دو ضرب می کند.

همچنین مشخص شده است که مصرف فیناستراید خطر ابتلا به سرطان غیر تهاجمی پروستات را در مردان کاهش می دهد، اما خطر ابتلا به تومور پروستات بسیار تهاجمی را افزایش می دهد.

مهارکننده های فسفودی استراز

قبلاً از ماده تادالافیل (یک مهارکننده فسفودی استراز) برای درمان اختلال نعوظ در مردان استفاده می شد. در سال 2011 این دارو برای درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات تایید شد. یک مطالعه علمی نشان داد که مصرف روزانه تادالافیل منجر به بهبود قابل توجهی در علائم دستگاه ادراری تحتانی در مردان مبتلا به BPH می شود.

استفاده از تادالافیل با نیترات ها (نیتروگلیسیرین)، آلفا بلوکرها و سایر داروهای ضد فشار خون می تواند باعث کاهش شدید فشار شود. علاوه بر این، استفاده از تادالافیل در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه و کبد محدود است. در میان عوارض جانبی، شایع ترین سردرد و اختلالات دستگاه گوارش، کمتر - اختلالات شنوایی و بینایی، درد عضلانی و غیره است.

داروهای آنتی کولینرژیک

داروهای آنتی کولینرژیک برای درمان آدنوم پروستات به تسکین علائمی مانند بی اختیاری ادرار، تکرر ادرار، فوریت کمک می کنند، که نمی توان با آلفا بلوکرها هم سطح کرد. پزشکان گاهی اوقات داروهای آنتی کولینرژیک را در ترکیب با مسدود کننده های آلفا برای کنترل بهتر علائم BPH تجویز می کنند. استفاده از داروهای آنتی کولینرژیک با خطر ایجاد احتباس حاد ادرار همراه است. علاوه بر این، عوارض زیر ممکن است مشاهده شود: تاری دید، یبوست، سرگیجه، خشکی چشم، خشکی دهان، سردرد، اختلالات گوارشی، درد شکم، عفونت ادراری.

داروهای آنتی کولینرژیک برای درمان آدنوم پروستات: تولتریدون و اکسی بوتینین.

ترکیبی از داروها برای درمان آدنوم پروستات

اغلب، درمان دارویی هیپرپلازی خوش خیم پروستات نیاز به تجویز ترکیبی از داروها دارد. مردانی که از ترکیب دوتاستراید با تامسولوسین استفاده می کنند نسبت به بیمارانی که این داروها را به تنهایی مصرف می کنند، کاهش قابل توجهی از علائم BPH را تجربه می کنند.

در حال حاضر، اشکال دارویی توسعه یافته است که شامل یک مسدودکننده آلفا و یک مهارکننده 5-آلفا ردوکتاز است. این فرم دارویی راحت است، به یک دوز واحد نیاز دارد.

به عنوان یک قاعده، درمان با داروهای ترکیبی به خوبی توسط بیماران تحمل می شود. مشخصات عوارض جانبی شامل ترکیبی از عوارض جانبی است که مشخصه داروها به طور جداگانه است. شایع ترین عوارض جانبی در درمان ترکیبی عبارتند از: اختلال نعوظ (7. 4%)، انزال رتروگراد (4. 2%)، کاهش میل جنسی (3. 4%).

به عنوان یک قاعده، استفاده طولانی مدت از داروها مورد نیاز است و هنگامی که آنها لغو شوند، علائم ممکن است بازگشت کنند.

بسیاری از مردان از مصرف داروها برای درمان آدنوم پروستات امتناع می ورزند، زیرا آنها به شدت از ایجاد عوارض جانبی، به ویژه آنهایی که مربوط به عملکرد جنسی است، می ترسند.

سابقه بیمار:دکتر به من توصیه کرد که درمان BPH را با یک یا چند دارو شروع کنم. من می توانم ادرار کنم، اما جریان ادرارم ضعیف است و گاهی اوقات وقتی می خواهم با حجم زیاد ادرار کنم، درد می کند. در اینترنت، در مورد دو دسته اصلی از داروها برای درمان BPH مطالعه کردم: آلفا بلوکرها و مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز. برخی از مردان بهبود قابل توجهی را در علائم ناشی از مصرف یکی از داروها توصیف می کنند، اما بیشتر آنها در مورد اثرات منفی داروها صحبت می کنند.

همانطور که می فهمم، هر دو گروه دارو به یک درجه یا درجه دیگر بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد. من حتی از فکر کردن به آن می ترسم. "

داستان مردانی که برای درمان BPH دارو مصرف می کنند

من داروهایی را که دکتر برایم تجویز کرده است مصرف می کنم و تاکنون هیچ عارضه ای که در دستورالعمل ذکر شده است نداشته ام. . . حدود سه سال است که مصرف می کنم. زمانی بود که به نظرم می رسید که دارو مؤثر نیست، سپس مجبور شدم دوز را دوبرابر کنم و همه چیز به جای خود بازگشت . . . ".

مدت‌هاست که داروهایی را مصرف می‌کنم که دکترم به من توصیه کرده است و به من کمک می‌کنند، اما فقط می‌توانم ارگاسم «خشک» را تجربه کنم که واقعاً آن را دوست ندارم. . . »

من از مسدود کننده های آلفا آدرنرژیک استفاده کردم و آنها ادرار خوبی برایم فراهم کردند. عوارض جانبی کاهش حجم انزال و سرگیجه وحشتناک با افزایش شدید . . . . وقتی مصرف آن را قطع کردم، دفع ادرار تا 13-15 بار در روز بیشتر شد، حجم اسپرم به طور قابل توجهی افزایش یافت. من الان 45 ساله هستم و اورولوژیست من را از آلفا بلوکر استفاده کرده است. به طور دوره ای، وقتی به شدت از جایم بلند می شوم، سرگیجه می گیرم، بینی من همیشه گرفتگی دارد، و اوه بله، یک ارگاسم "خشک". اولین بار که این اتفاق افتاد، مدام فکر می کردم که این فقط یک اسپاسم و یک ارگاسم در طول مسیر است. من اشتباه میکردم. اما بدتر از همه پریاپیسم بود! (پریاپیسم یک نعوظ طولانی، مداوم و گاهی دردناک است که بدون برانگیختگی قبلی رخ می دهد). در ابتدا مطمئن بودم که درمان جراحی برای من مناسب نیست، اما اکنون در حال فکر کردن به این گزینه هستم.

"سلام، من مدت زیادی است که برای درمان آدنوم پروستات دارو مصرف می کنم . . . از عوارض جانبی، به طور دوره ای نگران سرگیجه و گرفتگی بینی بودم. علائم آدنوم پروستات من به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و از این بابت خوشحالم، زیرا توانستم از جراحی اجتناب کنم!

همانطور که می بینید، هر مردی دچار عوارض جانبی نمی شود و بیماران مختلف ممکن است واکنش های جانبی متفاوتی را تجربه کنند. هیچ دکتری نمی تواند با ضمانت صد در صد بگوید که آیا شما دچار این یا آن عارضه جانبی خواهید شد.

با تعیین قرار ملاقات با پزشک، می توانید در مورد مناسب ترین درمان برای خود صحبت کنید. در جلسه مشاوره، شما باید بدون پنهان کردن تمام اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت، بیماری های همراه، داروهایی که مصرف می کنید، به پزشک اطلاع دهید. این به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد کدام برنامه درمانی برای شما بهترین است.