پروستاتیت احتقانی

پروستاتیت احتقانییک فرآیند پاتولوژیک در غده پروستات است که در اثر احتقان ایجاد می شود. فلور بیماری زا تشخیص داده نمی شود؛ میکروسکوپی ترشحات پروستات، مایع منی و ادرار ممکن است لکوسیت ها را نشان دهد. علائم شامل درد مداوم در پرینه، سوزش ادرار است. تشخیص بر اساس نتایج کشت باکتریایی مواد زیستی و TRUS است. هیچ رژیم درمانی واحدی برای پروستاتیت احتقانی وجود ندارد؛ ماساژ، فیزیوتراپی، داروهای ضد میکروبی و آلفا بلوکرها تجویز می شوند. یک رویکرد فردی با در نظر گرفتن علائم موجود مورد نیاز است. در صورت عدم موفقیت درمان محافظه کارانه، جراحی امکان پذیر است.

اطلاعات کلی

پروستاتیت می تواند عفونی باشد، ناشی از وجود میکرو فلور بیماری زا، یا راکد، همراه با احتقان خون، احتباس انزال و ترشحات پروستات. پروستاتیت احتقانی یا احتقانی (سندرم ادراری تناسلی رویشی، پروستاتوز) نامی قدیمی است. متخصصان مدرن در زمینه اورولوژی اغلب از اصطلاح "سندرم درد مزمن لگن بدون پاسخ التهابی" (CPPS) استفاده می کنند. پروستاتیت در 25٪ از مردان 35-60 ساله رخ می دهد، التهاب ناشی از فرآیندهای احتقانی 88-90٪ از کل موارد را تشکیل می دهد. شکل بالقوه احتقانی این بیماری توسط پاتوژن هایی پشتیبانی می شود که به شکل L هستند، روی بیوفیلم ها ثابت شده و با روش های معمول شناسایی نمی شوند.

علل

علل پروستاتیت احتقانی می تواند هم با خود غده و هم با عوامل خارج پروستات مرتبط باشد. علت دقیق ناشناخته است، احتمالاً به دلیل رکود ترشحات در پروستات یا نتیجه احتقان وریدی در اندام های لگنی و کیسه بیضه است. برخی از اورولوژیست ها این وضعیت را روان تنی می دانند. خط بین التهاب باکتریایی و باکتریایی بسیار خودسرانه است؛ با سرکوب سیستم ایمنی از هر منشا، به دلیل افزودن میکرو فلور ثانویه، این روند عفونی می شود. پروستاتیت احتقانی ناشی از موارد زیر است:

• علل اورولوژی داخلی. آسیب شناسی عملکردی یا ساختاری مثانه: انسداد دهانه رحم، ناتوانی اسفنکتر خارجی در استراحت در حین حرکات روده، اختلال در انقباض دترسور به احتباس ادرار و به دلیل فشرده شدن عروق، رکود خون کمک می کند. هیپرپلازی پروستات و تومور، تنگی مجرای ادرار و سنگ مثانه انسدادی نیز از علل بالقوه احتقان وریدی در نظر گرفته می شوند.
• فشرده سازی. گردش خون به دلیل فشرده شدن شبکه وریدی توسط یک تومور خلفی صفاقی، متاستازها و حلقه های روده ای پر از مدفوع (یبوست) مختل می شود. رگ های شبکه ادراری تناسلی گشاد می شوند، جریان خون کند می شود، بافت ها گرسنگی اکسیژن را تجربه می کنند و با ساختارهای غیرعملکردی جایگزین می شوند. بخشی از خون رسوب می کند و از گردش خارج می شود.
• عوامل رفتاری. امتناع از فعالیت جنسی، انزال نامنظم و استفاده از قطع رابطه جنسی به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از بارداری ناخواسته باعث جریان خون و تورم بافت پروستات می شود. در هنگام انزال، این غده به طور کامل تخلیه نمی شود. خودارضایی مداوم می تواند منجر به پروستاتیت احتقانی شود، زیرا . . . برای ایجاد نعوظ، هجوم خون به اندام تناسلی ضروری است.

عوامل مستعد کننده شامل فعالیت بدنی کم، هیپوترمی و گرمازدگی، رژیم غذایی نامناسب با غلبه غذاهای تند و دودی است. الکل و نیکوتین بر روی لحن دیواره عروقی تأثیر می گذارد، فرآیندهای ردوکس و نفوذپذیری را مختل می کند، که باعث تورم می شود. پیش نیازهای اصلی برای تشکیل پروستاتیت احتقانی با تأثیر بر تمام اندام های ناحیه تناسلی مردانه (وزیکول ها، بیضه ها) ناهنجاری های سیستم عروقی لگن - نارسایی دریچه ای، ضعف مادرزادی دیواره وریدی در نظر گرفته می شود.

پاتوژنز

ناحیه محیطی غده پروستات از مجاری تشکیل شده است که سیستم زهکشی ضعیفی دارند که مانع از خروج ترشحات می شود. با بزرگ شدن پروستات با افزایش سن، بیماران دچار رفلاکس ادرار به لوله های پروستات می شوند. اشاره شده است که بسیاری از مردان مبتلا به پروستاتیت بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی هستند. دانشمندان بر این باورند که چنین بیمارانی ممکن است از التهاب ناشی از خود ایمنی ناشی از عفونت قبلی نیز رنج ببرند.

ریفلاکس ادرار با تنگی مجرای ادرار، اختلال عملکرد مثانه و BPH تقویت می شود. برگشت ادرار حتی استریل منجر به تحریک و التهاب شیمیایی می شود. فیبروز توبول ها شروع می شود، پیش شرط هایی برای پروستاتولیتیازیس ایجاد می شود که باعث افزایش انسداد داخل مجاری و رکود ترشحات می شود. زهکشی ناکافی آسین باعث ایجاد یک واکنش التهابی می شود، افزایش تورم با ظهور علائم همراه است. این وضعیت با احتقان (رکود) خون در لگن تشدید می شود.

طبقه بندی

طبقه بندی کلی پروستاتیت شامل اشکال باکتریایی حاد (I) و مزمن (II) است. دسته III شامل زیرگروه IIIa – CPPS با التهاب و IIIb – CPPS بدون آن است. پروستاتیت احتقانی به عنوان تظاهرات CPPS با عدم وجود پاسخ التهابی (IIIb) در نظر گرفته می شود. یک تمایز بالینی وجود دارد که ویژگی های بیماری زایی و مورفولوژیکی بیماری را در نظر می گیرد:

• مرحله اول.با غلبه فرآیندهای ترشح، مهاجرت، پرخونی شریانی و وریدی مشخص می شود که منجر به آسیب به ریز عروق و تخریب بافت غدد می شود. این تغییرات در سالهای اول از شروع بیماری ثبت می شود. تصویر بالینی در مرحله اول برجسته ترین است.
• مرحله دوم.فرآیندهای اولیه تکثیر بافت همبند ایجاد می شود و علائم کاهش می یابد. به دلیل تشکیل ترومبوز، میکروسیرکولاسیون آسیب می بیند که اسکلروز را تشدید می کند. در این مرحله، اکثر بیماران اختلال عملکرد جنسی را تجربه می‌کنند: نعوظ و شدت ارگاسم ضعیف می‌شود، انزال زودرس ایجاد می‌شود یا برعکس، مرد در رسیدن به اوج با مشکل مواجه می‌شود.
• مرحله سوم. تغییرات شدید فیبرواسکلروتیک معمولی است. ثابت شده است که تکثیر بافت همبند نه تنها با التهاب، بلکه با ایسکمی همراه با پروستاتیت احتقانی تحریک می شود. شکایات مربوط به مشکل در ادرار کردن معمول است و درگیری کلیه در فرآیند پاتولوژیک ذکر شده است.

علائم پروستاتیت احتقانی

آسیب شناسی خود را با علائم مختلفی نشان می دهد. اکثر بیماران درد را به عنوان ناراحتی مداوم در ناحیه پری مقعد، کیسه بیضه یا آلت تناسلی توصیف می کنند. برخی متوجه افزایش درد پرینه در هنگام نشستن می شوند. تابش درد متغیر است - به قسمت تحتانی کمر، قسمت داخلی ران، استخوان دنبالچه. تورم غده اغلب شروع ادرار را دشوار می کند و جریان ادرار را ضعیف می کند. یک نوع التهاب احتقانی در برابر پس زمینه آسیب شناسی عروقی اغلب با هموسپرمی همراه است - ظاهر شدن خون در مایع منی.

علائم تحریک مثانه شامل نیاز مکرر و بی اختیاری ادرار فوری است. با آسیب شناسی طولانی مدت، اختلالات افسردگی ایجاد می شود. این که آیا ویژگی های روانی-عاطفی منجر به ناراحتی در پرینه می شود یا برعکس، درد ناشی از تورم غده پروستات بر وضعیت روانی مرد تأثیر می گذارد هنوز قابل بحث است. افزایش دما همراه با لرز نشان دهنده انتقال پروستاتیت احتقانی باکتریایی به عفونی و نیاز به شروع درمان پاتگنومونیک است.

عوارض

پروستاتیت احتقانی با افزودن میکرو فلورا می تواند به باکتری حاد تبدیل شود. اندام ها و ساختارهای مجاور ممکن است در فرآیند التهابی دخیل باشند: وزیکول ها، مثانه، بیضه ها. نقش غده پروستات تولید مایع برای اسپرم است؛ معمولاً دارای ترکیب خاصی است که عملکرد محافظتی برای سلول های زایای مردانه دارد. مقادیر ناکافی مواد مغذی و تغییر در خواص بیوشیمیایی ترشحات پروستات به طور اجتناب ناپذیری بر کیفیت انزال تأثیر می گذارد؛ مردان مبتلا به پروستاتیت احتقانی اغلب با ناباروری تشخیص داده می شوند.

با تورم شدید اندام، بخشی از ادرار پس از ادرار در مثانه باقی می ماند، که منجر به تشکیل رفلاکس پاتولوژیک ادرار به حالب ها و سیستم جمع آوری کلیه می شود. در پاسخ به رفلاکس، هیدرونفروز و پیلونفریت مداوم با اختلال عملکرد کلیه ممکن است رخ دهد. 50 درصد مردان دچار اختلال عملکرد جنسی می شوند: انزال دردناک، دیسپارونی، نعوظ ناراحت کننده در شب که کیفیت زندگی را بدتر می کند و بر روابط زوجین تأثیر منفی می گذارد.

تشخیص

تعیین منشا علائم برای درمان موثر پروستاتیت احتقانی بسیار مهم است، بنابراین پرسشنامه های مختلفی برای تسهیل تشخیص ایجاد شده است: I-PSS، UPOINT. این پرسشنامه ها به صورت روسی شده موجود می باشد که توسط اورولوژیست ها و آندرولوژیست ها در کار خود استفاده می شود. برای رد سندرم میوفاشیال، مشاوره با متخصص مغز و اعصاب نشان داده شده است. در لمس، پروستات بزرگ شده، نسبتاً دردناک است؛ ماهیت احتقانی بیماری با وریدهای واریسی راست روده مشهود است. تشخیص پروستاتیت احتقانی شامل موارد زیر است:

• تست آزمایشگاهی. بررسی میکروسکوپی و فرهنگی شیره پروستات انجام می شود. افزایش جزئی در تعداد لکوسیت ها در زیر میکروسکوپ و نتایج کشت باکتریایی منفی، التهاب احتقانی باکتریایی را تایید می کند. آزمایشات PCR برای رد ماهیت مقاربتی بیماری انجام می شود. در قسمت سوم ادرار پس از ماساژ، لکوسیتوری بارزتر تشخیص داده می شود. برای رد تومور مثانه، می توان سیتولوژی ادرار را انجام داد؛ در بیماران بالای 40-45 سال، آزمایش خون PSA موجه است.
• روش های تحقیق تصویری. روش اصلی تشخیص ابزاری TRUS، سونوگرافی مثانه است. نتایج سیستورتروگرافی در تأیید اختلال عملکرد گردن مثانه، آشکارسازی ریفلاکس داخل پروستات و انزال ادرار و تنگی مجرای ادرار آموزنده است. در صورت تضعیف شدید جت، uroflowmetry انجام می شود. کشش عضلات کف لگن با استفاده از یک مطالعه ویدئویورودینامیک ارزیابی می شود.

تشخیص افتراقی با کارسینوم مثانه، BPH، سیستیت بینابینی انجام می شود. تظاهرات مشابهی در سل تناسلی ادراری و تنگی مجرای ادرار مشاهده می‌شود، زیرا این نوزولوژی‌ها با درد در ناحیه تحتانی شکم، علائم سوزش ادرار و مشکل در ادرار کردن نیز مشخص می‌شوند. پروستاتیت احتقانی از پروستاتیت باکتریایی متمایز می شود، علاوه بر این، تمام فرآیندهای پاتولوژیک که با CPPS در مردان همراه است باید حذف شوند.

درمان پروستاتیت احتقانی

به بیمار توصیه می شود زندگی جنسی خود را عادی کند، زیرا انزال منظم به تخلیه آسین و بهبود میکروسیرکولاسیون کمک می کند. مقاربت جنسی قطع شده یا طولانی مدت، که باعث احتقان می شود، غیرقابل قبول است. تعدادی از محصولات شناسایی شده اند که تهاجمی شیمیایی ادرار را افزایش می دهند - مصرف آنها منجر به افزایش علائم پروستاتیت احتقانی می شود. ادویه جات ترشی جات، قهوه، مارینادها، غذاهای دودی، نوشیدنی های الکلی و گازدار باید محدود شوند یا بهتر است حذف شوند. درمان التهاب احتقانی غده پروستات می تواند محافظه کارانه و جراحی باشد.

درمان محافظه کارانه

بسته به علائم غالب، رژیم درمانی به صورت جداگانه انتخاب می شود. در بسیاری از بیماران، بهبودی پس از مصرف داروهای ضد باکتریایی رخ می دهد که با تشخیص ناقص عفونت های نهفته توضیح داده می شود. برای جریان کند ادرار و نیاز به فشار، آلفا بلوکرها تجویز می شود. فوریت های ادراری با داروهای آنتی کولینرژیک خنثی می شود. نشان داده شده است که مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز با کاهش پاسخ ماکروفاژها و لکوسیت ها و مهاجرت آنها به ناحیه التهابی، شدت تظاهرات بالینی را کاهش می دهند.

مسکن ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و شل کننده های عضلانی می توانند به تسکین درد و اسپاسم عضلانی کمک کنند. منطقی است که در رژیم درمانی داروهایی که میکروسیرکولاسیون را عادی می کنند - فلبوتونیک (ونتونیک) قرار دهید. اگر فرآیند راکد از کمبود آندروژن پشتیبانی کند، آنها به درمان جایگزینی هورمون متوسل می شوند. به بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی-هیپنوتیزمی و افسردگی توصیه می شود که با روانپزشکی که داروی ضد افسردگی بهینه را انتخاب می کند، مشورت کنند.

با التهاب احتقانی پروستات، روش های فیزیوتراپی به عادی سازی سلامت مردان کمک می کند. آنها از لیزر و مغناطیسی درمانی، الکتروفورز و غیره استفاده می کنند. درمان آبگرم به تسکین علائم سوء ادرار و بهبود عملکرد جنسی کمک می کند: مصرف آب های معدنی قلیایی کننده، کاربردهای پارافین و گل، دوش ماساژ. در برخی از بیماران، هنگام انجام ورزش درمانی برای کاهش تنش در عضلات لگن، حالت عادی بهزیستی مشاهده می شود. ماساژ پروستات جایگزین انزال طبیعی نمی شود، اما گردش خون و تخلیه اندام را بهبود می بخشد.

روش های درمانی کم تهاجمی

اگر درمان محافظه کارانه ناموفق باشد، مداخلات پیشرفته در نظر گرفته می شود - برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار، فرسایش با سونوگرافی متمرکز با شدت بالا. موثرترین آنها هیپرترمی ترانس رکتال است - یک روش غیر تهاجمی مبتنی بر اصل انتشار حرارتی (پروستات در معرض انرژی مایکروویو غیرمتمرکز قرار می گیرد). گرما متابولیسم بافت را افزایش می دهد، علائم احتقان را کاهش می دهد و اثر عصبی درد دارد. اطلاعات در مورد اثربخشی روش ها در درمان پروستاتیت احتقانی محدود است.

پیش آگهی و پیشگیری

پیش آگهی برای زندگی مطلوب است، اما درمان درد مزمن لگن دشوار است. گاهی اوقات پروستاتیت احتقانی به مرور زمان خود به خود برطرف می شود. اختلال گردش خون طولانی مدت منجر به اسکلروز بافت غده می شود که با بدتر شدن پارامترهای اسپرموگرام ظاهر می شود. پیش آگهی پروستاتیت احتقانی تا حد زیادی به پیروی بیمار از همه توصیه ها و تغییرات سبک زندگی بستگی دارد.

پیشگیری شامل ورزش کردن، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، عادی سازی روابط جنسی و اجتناب از مصرف قهوه و الکل است. هنگام کار بدون تحرک، استراحت برای انجام تمرینات بدنی و استفاده از بالش توصیه می شود. لباس زیر و شلوار گشاد ترجیح داده می شود. بیماران توسط اورولوژیست با ارزیابی دوره ای ترشحات پروستات از نظر التهاب و سونوگرافی مشاهده می شوند و در صورت لزوم درمان آنتی باکتریال و جلسات ماساژ پروستات دریافت می کنند.